Αφιέρωμα στον Michael Mann

Με αφορμή την ταινία «Οι σκληροί του Μαϊάμι», θεώρησα χρέος μου να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες που ανέδειξε ποτέ η Αμερική και όχι μόνο, γιατί καλό είναι όσοι δεν γνωρίζουν να μαθαίνουν...

Michael Mann

Γεννήθηκε το 1943 στο Σικάγο. Απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου του Λονδίνου. Ξεκίνησε τη καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του ’70 γράφοντας για τηλεοπτικές σειρές. Την δεκαετία του 80 (1984-1989) σημείωσε τεράστια επιτυχία με την σειρά Miami Vice ή Οι σκληροί του Μαϊάμι όπως και μεταφράστηκε! Σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες έχοντας στο βιογραφικό του ταινίες που άφησαν εποχή όπως ο τελευταίος των Μοικανών, η Ένταση και το The Insider. Έχει πάρει 4 Όσκαρ για σενάριο σκηνοθεσία και παραγωγή το 1999 για το The Ιnsider, ενώ έχει βραβευτεί πολλές φορές για τα σενάρια του σε τηλεοπτικές σειρές!

Φιλμογραφία

2006 Miami Vice
2004 Collateral
2001 Ali
1999 The Insider
1995 Heat
1992 The Last of the Mohicans
1986 Munhunter
1983 The Keep
1981 Thief

Miami Vice (η ταινία)

Οταν μια αποστολή καταλήγει σε τραγικό φιάσκο και απώλεια ζωών, δύο μυστικοί αστυνομικοί του Μαϊάμι, αναλαμβάνουν να ανακαλύψουν τον διπλό πράκτορα του FBI που πρόδωσε την αποστολή. Εκείνοι πλασάρονται στην πιάτσα ως οδηγοί γρήγορων σκαφών και διακινητές λαθραίων, πλησιάζοντας έτσι μεγαλέμπορο ναρκωτικών και μια θανάσιμα μοιραία συνεργό. Η κατάσταση όμως ξεφεύγει από τον έλεγχο τους και τα όρια ταυτότητας και μεταμφίεσης χάνονται…μεταξύ αστυνομικού και παίκτη. «Η πραγματική ταυτότητα και η ψεύτικη γίνανε πλέον μια…»

Ο Μ.Μ. δεν μεταφέρει απλώς τη σειρά, που κάποτε ο ίδιος δημιούργησε, από τη μικρή οθόνη στη μεγάλη. Κυριολεκτικά τη διασκευάζει για το σύγχρονο, εκπαιδευμένο κινηματογραφικό κοινό. Σκοτεινό, ζοφερό, ωμό και αισθησιακό το φιλμ είναι φύση στιλιστικό και ουσιαστικό, μια ιδιαίτερη ταινία δράσης με καλοκουρδισμένες ερμηνείες από έναν καταξιωμένο, δεξιοτέχνη σκηνοθέτη που μπορεί ακόμα να φέρει την ανατροπή και να παίξει με τις αντοχές μας...χωρίς να μας κάνει ποτέ να βαριόμαστε!

Το δια ταύτα

Στην πλειοψηφία τους οι ταινίες του Μ.Μ. χαρακτηρίζονται από δυνατές ερμηνείες, πολύ αγωνία, δράση, ανάπτυξη χαρακτήρων, εντυπωσιακή φωτογραφία και πολύ καλό soundtrack! Σε αυτές θα παρατηρήσει κανείς την αιώνια διαμάχη του καλού με του κακού, δείχνοντας όμως ότι κανένα από τα δύο δεν υπάρχει στον κόσμο σε απόλυτη μορφή και εξηγώ για όσους δεν κατάλαβαν! Οι περισσότεροι από εσάς θα έχουν ακούσει για το Γιν και το Γιαν! Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την θεωρία το καλό περιέχει μέσα του λίγο κακό, όπως και το κακό περιέχει μέσα του λίγο καλό! Κάπως έτσι λοιπόν είναι και οι ήρωες των περισσότερων ταινιών του. Στο Heat που είναι και το πιο δυνατό του παράδειγμα έχουμε την κόντρα ενός όχι και τόσο καλού αστυνομικού (Πατσίνο) με ένα όχι και τόσο κακό κλέφτη (Ντε Νίρο)! Μάλιστα καταφέρνει και περνάει σταδιακά στον θεατή μια συμπάθεια στο πρόσωπο του εγκληματία που κορυφώνεται στο τέλος της ταινίας! Κάτι παρόμοιο θα συναντήσει κανείς και σε πολλές άλλες ταινίες του, όπως φυσικά και στο Miami Vice! Οι ήρωες του Μ.Μ δεν είναι υπεράνθρωποι όπως πολλοί πιστεύουν, ούτε και αθάνατοι αφού πολλοί από αυτούς πεθαίνουν! Αντιθέτως έχουν και αυτοί αδυναμίες όπως όλοι οι συνηθισμένοι άνθρωποι όπως είναι ο έρωτας και τα λεφτά, για τα οποία και είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ακόμη και την ζωή τους! Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους είναι η συνείδηση και η ηθική η οποία τους διακατέχει! Ο Μ.Μ. δεν έχει προβλημα να περάσει ώρες μπροστά από την κάμερα μέχρι να γυριστεί η σκηνή όπως πραγματικά θέλει, αγγίζοντας την τελειότητα! Για τον λόγο αυτό και οι ταινίες του είναι σχετικά λίγες. Δυνατό του σημείο είναι οι πάντα φιλοσοφημένες ατάκες και διάλογοι των ηρώων του ανάλογα κάθε φορά με τον χαρακτήρα και τις εμπειρίες τους!

Στις ταινίες του δεν θα βρείτε ήρωες διανοητικά καθυστερημένους, λύση σε κάποιο "άλυτο" πρόβλημα, πιο είναι το νόημα της ζωής ή ποια είναι τα μεγάλα προβλήματα της! Κάτι τέτοιο θα ήτανε πολύ κοινό και λαϊκίστικο κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη. Θεωρώ για παράδειγμα πολύ καλή ταινία τον άνθρωπο της βροχής με τον εξαιρετικό Ντάστιν Χόφμαν αλλά με χάλασε προσωπικά που την εποχή εκείνη το θέμα του καθυστερημένου ή του διαφορετικού ήταν κάτι που είχε ιδιαίτερη πέραση και πούλησε πολύ. Συγκεκριμένα μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον 5 ταινίες της εποχής εκείνης με τρανταχτότερο παράδειγμα το Φόρεστ Γκάμ (δίκαια ο εξαιρετικός Τομ Χανκς κέρδισε το Όσκαρ) όπου εκμεταλλευόμενοι την συγκίνηση του κόσμου για τα άτομα αυτά, ορισμένοι κέρδισαν λεφτά και δόξα! Μεταξύ σοβαρού και αστείου αναρωτήθηκα τότε, «σήμερα παίρνει βραβείο όποιος παίζει τον καθυστερημένο ή τον ξεχωριστό από τους άλλους;»

Θα βρείτε σίγουρα μια πολύ καλά σκηνοθετημένη ταινία που το σενάριο, διαβάζοντας το απλά, μπορεί να μην σας εντυπωσιάζει, όμως να είστε σίγουροι ότι δεν θα είναι τόσο αδιάφορο όταν το δείτε! Η σκηνοθετική του δεξιοτεχνία μαζί με τα παραπάνω στοιχεία που ανέφερα και που οι περισσότεροι (κριτικοί και κοινό) αποδέχονται, σας εγγυώνται ώρες άκρως συναρπαστικές, χωρίς κλάματα, στεναχώριες και έντονους προβληματισμούς! Ξεκινήστε λοιπόν να βλέπετε Μ.Μ. όσοι δεν έτυχε να δείτε.

…Γιατί κατά βάθος οι ταινίες δημιουργήθηκαν για ψυχαγωγία, και με βάση αυτό πρέπει να αρχίζουν και να τελειώνουν! Προβλήματα και δυστυχίες βλέπουμε και ζούμε καθημερινά γύρο μας, ας μην τα βάζουμε και στις λίγες διεξόδους που μας απέμειναν, εφόσον την έχουμε ακόμη αυτή την επιλογή του διαφορετικού…