Οι Ρομπέν του Μετρό

«Έχεις ένα ενιαίο εισιτήριο στα χέρια σου που κάνει 0,80 ευρώ, το οποίο έχει ισχύ για μιάμιση ώρα. Έπειτα από 15 λεπτά φτάνεις στον προορισμό σου. Εκεί, έχεις δύο επιλογές. Ή θα το πετάξεις στον κάδο ή θα το δώσεις σε κάποιον άλλον να κάνει τη δουλειά του χωρίς να πληρώσει, αντιδρώντας στις συνεχείς αυξήσεις των τιμών. Εγώ επιλέγω συνειδητά το δεύτερο».
O 25χρονος κ. Πάνος Παπάς, καθημερινά, αφού ακυρώσει το εισιτήριό του στον σταθμό του Μετρό στους Αμπελοκήπους, πηγαίνει στην Ομόνοια όπου και εργάζεται. Στο τέλος της διαδρομής του, περνά από το ηλεκτρονικό εκδοτήριο και αφήνει το εισιτήριό του. «Εκεί θα το βρει κάποιος άλλος, αφού με το ίδιο εισιτήριο μπορεί να κάνει δύο και τρεις διαδρομές», σημειώνει.
«Ένας πολίτης που χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς ξοδεύει 1,60 ευρώ την ημέρα για να πάει στην εργασία του και να επιστρέψει. Αυτό σημαίνει ότι τον μήνα χρειάζεται περίπου 50 ευρώ. Δεν είναι καθόλου μικρό ποσό για όσους αμείβονται με 600 και 700 ευρώ», σημειώνει ο κ. Παπάς, ο οποίος υποστηρίζει ότι η μετακίνηση στην πόλη θα πρέπει να γίνεται έναντι μικρού ποσού - ή ακόμα και δωρεάν.
Όταν, αντί για το Μετρό, ο κ. Παπάς επιλέγει το λεωφορείο για τις μετακινήσεις του, αφήνει το εισιτήριό του είτε σε κάποιο κάθισμα ή το δίνει σε κάποιον που περιμένει στη στάση. «Έχει τύχει πολλές φορές να μπει κάποιος στο λεωφορείο χωρίς εισιτήριο. Τότε, τον περιμένει γερό πρόστιμο, γεγονός που σίγουρα θα μπορούσε να το αποφύγει, αν στη θέση που καθόταν έβρισκε ένα εισιτήριο», σημειώνει.
Για διαμαρτυρία
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο κ. Παπάς, εκτός του να προσφέρει, έχει δεχθεί το εισιτήριο κάποιου άλλου επιβάτη. «Σχεδόν καθημερινά βλέπω ανθρώπους που δίνουν τα εισιτήριά τους από χέρι σε χέρι. Πριν από λίγες ημέρες και ενώ περίμενα στη στάση του λεωφορείου, με πλησίασε ένας κύριος και μου έδωσε το εισιτήριό του. Το πήρα με μεγάλη ευχαρίστηση κι έπειτα από ένα τέταρτο, όταν έφτασα στον προορισμό μου, το έδωσα σε μια κυρία», αναφέρει και συμπληρώνει πως «δεν είναι θέμα ανθρωπιάς. Είναι μια κίνηση που την κάνεις αντιδρώντας σε μια συγκεκριμένη λογική, που θέλει τους πολίτες να πληρώνουν όλο και περισσότερα χρήματα για τα απολύτως αναγκαία».
Περίπου το 10% των επιβατών που μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα είναι «λαθρεπιβάτες», αφού δεν πληρώνουν το ανάλογο αντίτιμο. «Μόνο που εμείς δεν ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία. Αυτό που κάνουμε είναι καθ΄ όλα νόμιμο», λέει ο κ. Παπάς. Για τους Οργανισμούς των Συγκοινωνιών, οι «τζαμπατζήδες» αποτελούν τη μεγάλη πληγή των μεταφορών- και η απώλεια αυτών των εσόδων είναι μία από τις δικαιολογίες για τις συνεχείς αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων.