Ήμαρτον Θεέ μου

Όταν η αυτοκρατορία της Ρωσίας κατέρρεε στα χαρακώματα του Μεγάλου Πολέμου, ο ελέω Θεού μονάρχης της, ο τσάρος, κάλπαζε ανάμεσα στους λιμοκτονούντες, ρακένδυτους στρατιώτες του με την εικόνα της Παναγίας ευαγγελιζόμενος ένα θαύμα. Το θαύμα δεν ήρθε ποτέ, αντ' αυτού όμως ήρθαν οι Μπολσεβίκοι, έκαψαν τις εικόνες κι έβαλαν λουκέτο στις θρησκόληπτες αντιλήψεις.

Στην ΑΕΚ του καινοτόμου, ριζοσπάστη, επαναστάτη Ντέμη Νικολαΐδη χθες έγινε αγιασμός για να ξορκιστούν από την αγιαστούρα και τη βρεχτούρα του παπά τα δαιμόνια του κακού Βασσάρα, του κάκιστου Μπριάκου, το κακό το ριζικό, η μαύρη ώρα, η ατυχία του Καπάνταη, η δυστοκία του Λυμπερόπουλου. Ακόμα και ο μοντέρνος «Τσε Γκεβάρα» του ποδοσφαίρου μας δεν άντεξε: γονάτισε στις απαιτήσεις που του υπαγορεύουν βαθιά ριζωμένες καταβολές. Ναι, και ο Θεός στην υπηρεσία του ποδοσφαίρου. Με το αγιασμό θα φύγουν μακριά τα κακά δαιμόνια που κρατούν την ΑΕΚ πίσω από τον Ολυμπιακό, θα νικήσουμε στο ντέρμπι τον εχθρό που κλείνει τον δρόμο προς το Τσάμπιονς Λιγκ, ο παπάς θα μετρήσει τα ευρώ του και ο πρόεδρος θα κοιμηθεί ήσυχος ότι έκανε το χρέος του ως καλός χριστιανός. Κι αν όλα πάνε στραβά, τι πιο απλό να πούμε ότι «ήταν θέλημα Θεού».

Ασφαλώς το ότι χθες ήταν Τρίτη και 13 έχει τη σημασία του: το κακό χτυπιέται στη ρίζα του!

Προσοχή, όμως, γιατί και στην ΑΕΚ οι «Μπολσεβίκοι» καραδοκούν, στα χαρακώματα, αναμένοντας ακόμα μια χρονιά κολλημένη στη λάσπη της ανυποληψίας και του φαρισαϊσμού. Ο λαός της ΑΕΚ πεινάει για διακρίσεις, όχι για τελετές εξορκισμών.

To παραπάνω άρθρο είναι του Νίκου Τζανίδη