Τόσο μικρό.

Στα χέρια του κρατούσε το όνειρό του εδώ και τόσους μήνες και στεκόταν στην στάση. Το λεωφορείο δεν θα αργούσε. Τόσο καιρό μάζευε λεφτά για να αγοράσει αυτό το καινούριο MP3 player και τώρα άνοιγε την συσκευασία του. Το κρατούσε στην παλάμη του. Καθόταν τόσο απαλά. Τόσο μικρό, τόσο στιβαρό, τόση μεγάλη χωρητικότητα, τόσο cool. Ένιωθε τον οργασμό του gadget freak και το φανταζόταν στην τσέπη του, στο τραπέζι του, στο κρεβάτι του , στην τουαλέτα, στην καφετέρια, στην εξοχή, στον κήπο, στο πικ-νικ, στο διάστημα, στο παντού και στο πάντα. Οι σκέψεις του σταμάτησαν απότομα μόλις του γλίστρησε από τα χέρια και έπεσε στον υπόνομο. Για λίγο κοίταξε σαν αποβλακωμένος. Για λίγο νευρίασε. Τελικά έβαλε το δάχτυλο στη μύτη και άρχισε να την καθαρίζει.