28 μέρες μετά…

As time goes by που λέει και το θρυλικό κομμάτι (από την ταινία Casablanca για όσους αναρωτηθούν) παρατήρησα το διάστημα αυτό (από 17/8) που απείχα από τις αρθρογραφίες πολλά να συμβαίνουν και εγώ να μένω αμέτοχος στα σχολιακά μου καθήκοντα! Όχι δεν αποφάσισα να αφήσω την πένα μου, ούτε μου τελείωσαν το μελάνι. Απλά, συγκυρίες όπως ξαφνικό πρόβλημα του ΟΤΕ με την δική μου αποκλειστικά γραμμή DSL, φόρτο εργασίας λόγω εξετάσεων κ.α. με υποχρέωσαν να απέχω για λίγο από τις υποχρεώσεις μου! Δεν μπορώ όμως να περιμένω άλλο, 28 μέρες χωρίς άρθρο είναι πολλές και δεν το συνηθίζω… Φυσικά θα μπορούσα και εγώ να γράψω 3 σειρές και στη συνέχεια να κάνω ένα copy paste με διευθύνσεις και δωματιάκια αλλά δεν είναι του στυλ μου να γεμίζω τις σελίδες ανούσια για να μην χάσω μία από τις μόλις 24 ώρες που έχει ο πράκτορας Jack Bauer στην διάθεσή του.

Θα ήθελα λοιπόν να κάνω αρχικά ένα πολιτικό σχολιασμό, ξεκινώντας με την επίσκεψη του ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ μας στην Σαλονίκη (το τόνισα γιατί ο admin είναι παντού). Στην πόλη που κατέχει τον διασυμπαντικό τίτλο της συμπρωτεύουσας, εκεί που ισχύουν άλλοι νόμοι και κανόνες, γίνανε για άλλη μια φορά τρομερά επεισόδια και βανδαλισμοί με την σύρραξη χούλιγκαν – ΜΑΤ. Η όλη κατάσταση μου φάνηκε τραγική και εξηγώ. Το να διαμαρτυρηθείς για το πολιτικό έργο κάποιου είναι απόλυτα φυσιολογικό, όταν μάλιστα αυτό είναι ανύπαρκτο, όταν όμως μετατρέπεις το κέντρο της πόλης σε πεδίο μάχης απαιτώντας από την πολιτεία να σου βρει ένα εύπορο επιχειρηματία να αναλάβει την ομάδα σου, είναι κάτι που εμένα τουλάχιστον μου δημιουργεί ένα γέλιο εκνευρισμού. Φυσικά μεγάλη ευθύνη έχει και η πολιτεία. Βλέπεις όταν είσαι ανίκανος να επιβάλεις την τάξη και να πιάσεις αυτούς που κάνουν τα επεισόδια δεν θα καταφέρεις ποτέ να τα σταματήσεις. Για να μην παρεξηγηθώ απευθύνομαι γενικότερα στο πρόβλημα των βανδαλιστών – χούλιγκαν - ψευτοαναρχικών και όχι συγκεκριμένα στα Μπαόκια…Το όλο κλίμα της αταξίας (εντροπίας για τους Φυσικάρες) βέβαια είναι κάτι που ευνοεί τους ανίκανους, αφού έτσι ασχολείσαι λιγότερο με αυτούς μεταφέροντας το πρόβλημα αλλού. Έτσι κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η αταξία συντηρείται επίτηδες. Φυσικά εμείς έχουμε ικανότατους πολιτικούς οπότε εδώ δεν παίζει κάτι τέτοιο, έτσι φίλοι μου;

Το δεύτερο μέρος του άρθρου μου δεν ήξερα που να το αφιερώσω. Βλέπετε αυτές τις 28 μέρες γίνανε πολλά. Βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες ο Σούπερμαν και από ότι άκουσα μας εξηγεί που ήταν χαμένος όλα αυτά τα χρόνια. Κηδέψανε το «μυθικό» κροκοδειλάκια, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον ηθοποιό που έπαιξε στην ομότιτλη ταινία για όσους έχουν μπερδευτεί (μάλιστα η ειρωνεία στο θάνατο αυτού του Αυστραλού είναι ότι μετά από την επαφή του με τόσους κροκόδειλους έχασε την ζωή του από το τσίμπημα ενός σαλαχιού στην καρδία. Οι ειδικοί λένε ότι οι πιθανότητες να σκοτωθεί κανείς με αυτόν τον τρόπο είναι μια στις χίλιες. Το συγκεκριμένο περιστατικό καταγράφηκε από την ίδια του την κάμερα στα γυρίσματα του νέου του ντοκιμαντέρ. Spooky, ε;). Έχασε η εθνική το κύπελλο στο Μουντομπάσκετ, σκόπευα να γράψω κάτι και για αυτό αλλά με πρόλαβε η φίλη μου η Eytsil, οπότε διαβάστε τα comments. Η Αεκάρα πάει και φέτος στο ποδόσφαιρο για το double (στην αποτυχία), ενώ στο basket οργάνωσε έρανο για να σωθεί σαν μεγάλη ομάδα που είναι! Τέλος προβληματίστηκα αρκετά στο να αφιέρωνα το δεύτερο μέρος στην σύγκριση μεταξύ Χριστίνας Κολέτσα (Fame story), Σάσα Μπάστα (Όλα), Tζούλιας Αλεξανδράτου (έχει πολλά) και Τζέσικας Άλμπα (ηθοποιός) στις κατηγορίες, πρόσωπο (μάτια, χείλια, μαλλιά) και σώμα (μπούστο, γοφούς, γλουτούς), προβάλλοντας εικόνες και αναλύσεις και ζητώντας και την δική σας ψήφο και γνώμη! Το εγχείρημα το άφησα προσωρινά αφού θα αδικούσα τα υπόλοιπα μέρη του άρθρου. Σας υπόσχομαι όμως ότι θα το προβάλω στο άμεσο μέλλον σαν ξεχωριστό άρθρο από μόνο του!

Μπορεί για το 2^ο μέρος να μην αποφάσισα τελικά με τι να ασχοληθώ, αποφάσισα ωστόσο στο τρίτο και τελευταίο μέρος της στήλης. Θα ήθελα λοιπόν να κάνω ένα αφιέρωμα, με αφορμή και τον τίτλο του άρθρου, στις ταινίες τρόμου, είτε αυτές είναι cult είτε όχι! Θα ήθελα να συμμετέχετε όλοι γράφοντας μου τις 3 καλύτερες ταινίες τρόμου που έχετε δει μέχρι σήμερα καθώς και τον λόγο για κάθε μια!

Εγώ για αρχή θα προτείνω :

28 μέρες μετά…Τρομερή σκηνοθεσία-ιδέα. Ρεαλιστικές σκηνές, πράγμα σπάνιο για το είδος, απίστευτα ψυχολογικό. Σου δημιουργεί καθ’όλη την διάρκεια αγωνία.

Alien 2 Το καλύτερο από όλα της σειράς. Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, απίστευτη σκηνοθεσία, πολύ μυστήριο και ιδέα ιδιαίτερα πρωτότυπη για την εποχή της. Δείτε το βράδυ με παρέα, μαζί με το ένα και το τρία! Τα υπόλοιπα ήταν απαράδεκτα.

Dawn of the dead (την νέα version) Πολύ αγωνία, ρεαλιστικές σκηνές, καλή σκηνοθεσία, Περισσότερο σπλάτερ από τα άλλα!

Η δήλωση της ημέρας :

«…Οι μεταρρυθμίσεις είναι μονόδρομος …ας εισπράξω το πολιτικό κόστος…»

Κ. Καραμανλής

P.S 1

Για τους φίλους της Country music, κατεβάστε το «I hurt myself today» από τον μεγάλο Johnny Cash.

P.S 2

Κρατάτε γερά όσοι έχετε διπλή εξεταστική και κυρίως όσοι βιάζεστε για πτυχίο. Κουράγιο αδέλφια σας καταλαβαίνω απόλυτα :)