Λίγο πολύ όλοι κρύβουμε το ψάρι μέσα μας.

Την περασμένη βδομάδα λόγω της γιορτής ενός φίλου ήρθα στο δίλημμα για το τι δώρο να του πάρω! Εκεί λοιπόν που είχα πέσει σε απόγνωση (καθότι του συγκεκριμένου δεν του λείπει σχεδόν τίποτα) είδα τις φάτσες ορισμένων ανθρώπων και τότε αποφάσισα να του κάνω δώρο τον κύριο της φωτογραφίας. Αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ εσείς πόσο ψάρι είστε;; Και αν ναι τι είδος;

Όλοι κρύβουμε το ψάρι μέσα μας! Πόσες φορές δεν ψαρώσατε με κάτι που σας είπαν ή σας έδειξαν;; Πόσες φορές δεν βουτήξατε στην θάλασσα κολυμπώντας σαν το δελφίνι, ή τουλάχιστον έτσι νομίζατε;; Το γούρλωμα των ματιών πολλών σας φίλων-γνωστών ή ακόμα και των δικών σας, διέφερε σε τίποτα με αυτό της τσιπούρας που φάγατε προχτές;;

Ακόμη και ιστορικά αν το μελετήσουμε το θέμα, από την αρχή της ιστορίας του ο άνθρωπος είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τα ψάρια. Η πρώτη επαφή του πιθανότατα έγινε για να ικανοποιήσει τις στομαχικές του ανάγκες (αν υπάρχει κάποια άλλη πληροφορία παρακαλώ να με ενημερώσετε). Αργότερα αποφάσισε να το χρησιμοποιήσει (εν μέρει) για φτιάξει τα μπιζού του ή ακόμα και για τα όπλα του ( ακόντια και μαχαίρια από δόντια καρχαρία ).

Η επιστήμη μας έχει επηρεαστεί και αυτή από τα ψάρια. Η φάλαινα είναι σήμερα υπερπολύτιμη. Συγκεκριμένα από το λίπος της φτιάχνουμε το μουρουνέλαιο το οποίο χρησιμοποιείται ως φάρμακο και πολλά είδη καλλυντικών!! Από τα κόκκαλά τις φτιάχνουμε τσατσάρες, ενώ πολλοί χρησιμοποιούν τα δόντια της για γούρι. Ας μην ξεχνάμε και την περίφημη ψαρόκολλα που δεν ξεκολλάει με τίποτα ότι και αν κολλήσουμε (αυτό είναι μύθος παιδιά). Τέλος από το αεροδυναμικό σχήμα του καρχαρία επηρεάστηκαν οι μηχανικοί για το σχεδιασμό πολεμικών αεροσκαφών, υποβρυχίων και αυτοκινήτων.

Τα ψάρια δεν θα μπορούσαν να μην επηρεάσουν και την τέχνη. Ταινίες όπως τα σαγόνια του καρχαρία 2, Free Willy 3, Moby Dick, πιράνχας, Υδάτινος κόσμος, ο άνθρωπος καρχαρίας κ.α. σημάδεψαν την ιστορία της 7ης τέχνης. Ατάκες ταινιών όπως « Γυναίκα έφερα τα ψάρια » σιγοψιθυρίζονται από γενιές σε γενιές μένοντας γραμμένες στο πάνθεον. Μην τυχόν και λησμονήσετε το βιβλίο « Αντίο και ευχαριστώ για τα ψάρια ».

Ψάρια και αθλητισμός πάνε φυσικά μαζί. Κάθε χρόνο 5εκατ. γαύροι βγαίνουν και πανηγυρίζουν σε όλοι την Ελλάδα για τα κατορθώματα του θρύλου. Επίσης πολλοί πλέον κολυμβητές χρησιμοποιούν τεχνικές κολύμβησης βγαλμένες μέσα από τον τρόπο που κινούνται τα ψάρια.

Τα ψάρια έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας. Πλέον μπορεί να τα συναντήσει κανείς μέσα σε ένα γιαπωνέζικο εστιατόριο, τρώγοντας σούσι, ή στο ενυδρείο ενός φίλου σας. Με τον καιρό (για να κάνω και μια πρόβλεψη) θα βλέπεις πιο εύκολα ένα ψάρι γύρω σου ή κάτι που θα σου το θυμίζει παρά σε ένα υδάτινο οικοσύστημα.

Φυσικά φίλοι μου υπάρχουν πολλά ακόμη για τα ψάρια που μας αφορούν και θα έπρεπε να μάθετε, όμως θα ήθελα μέρες ολόκληρες για να σας τα εξιστορήσω και να σας αναλύσω πως θα μπαίνουν στην ζωή μας και δεν θα το καταλαβαίνουμε. Το σίγουρο είναι πώς σιγά σιγά μεταλλασσόμαστε όλοι σε ψάρια πνευματικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, ακόμη και εμφανισιακά ( ακόμη θυμάμαι στο σινεμά την μπροστινή μου με το περίφημο κούρεμα ξιφίας, έχασα όλη την ταινία εξαιτίας του ). Θα τολμήσω σήμερα να μιλήσω για συνομωσία των ψαριών (ή μήπως των ψαράδων; ) και ας με πούνε τρελό, παρά να πεθάνω μια μέρα με τύψεις ότι δεν σας προειδοποίησα. Η αλλοτρίωση έρχεται ακόμη και στο τραπέζι μας φίλοι μου. Θυμηθείτε κάποτε υπήρχε σουβλάκι μόνο με κρέας, σήμερα υπάρχει και σουβλάκι ξιφίας. Για να μην σας κουράζω άλλο θα κλείσω αυτή την στήλη με 2 επισημάνσεις.

1^η όπως λέει ο λαός, « αν δεν βρέξεις κώλο ψάρι δεν τρως ».

2^η Αν δεν είστε κρεατοφάγοι αλλά ψαροφάγοι και βρεθείτε σε μαγαζί με κοψίδια, μην διστάσετε να ζητήσετε ψαρονέφρι!