Εγώ, υπουργέ μου, «κοιτάζω το συμφέρον μου»

«Κοιτάζω το συμφέρον μου, διαβάζω εφημερίδα και στον στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα». Το δίστιχο είναι από το τραγούδι «Ο γάτος» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Μέσα σε δύο στίχους αποτυπώνεται μια μεγάλη μερίδα Νεοελλήνων. Η μεγαλύτερη. Στις τελευταίες σχετικές έρευνες της κοινής γνώμης, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων απαντά πως εμπιστεύεται περισσότερο από όσο στο παρελθόν θεσμούς όπως η αστυνομία, ο στρατός και η εκκλησία. Να τα διαβάζει όλα αυτά ο Στυλιανός Παττακός και να αναγαλλιάζει η καρδιά του. Ελληνες που ξέρουν πολύ καλά το δρομολόγιο δουλειά-σπίτι-τηλεόραση και φτου κι απ' την αρχή. Βουλιάζουν στον καναπέ, υποβάλλουν τα σέβη τους στον εργοδότη και φιλάνε το χέρι του παπά. Πολιορκούν τον βουλευτή για να βάλει το παιδί τους στο Δημόσιο, την ίδια ώρα που κατηγορούν τους δημόσιους υπαλλήλους για τεμπέληδες. Είναι, πάνω κάτω, οι ίδιοι που παρακολουθούν στην τηλεόραση τους αστυνομικούς να ξυλοκοπούν τον φοιτητή στη Θεσσαλονίκη και σκέφτονται ότι ταλαιπωρούνται στους δρόμους όταν φοιτητές και εργάτες διαδηλώνουν.
Ολοι τους είναι κομμάτι του «λαού», στο όνομα του οποίου πολιτικοί κάθε απόχρωσης πίνουν νερό. Μόνο που «λαός» με «λαό» έχει διαφορά. Αλλος λαός ψηφίζει στη Β' Αθήνας τους κ.κ. Πολύδωρα, Ανδρεουλάκο, Γιακουμάτο και άλλος λαός κάνει πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία ή διαμαρτύρεται για δικονομικές παραβιάσεις στη δική για τη «17 Νοέμβρη». Δύο διαφορετικοί λαοί, δύο διαφορετικοί κόσμοι. Ο λαός του Βύρωνα Πολύδωρα ζει σε συνθήκες απόλυτης νομιμότητας και κοινωνικής νομιμοφροσύνης. Οι αξίες, οι αρχές και οι προτεραιότητές του καλύπτονται πολιτικά. Ο άλλος λαός είναι «έκνομος». Εχει δίκιο απ' ό,τι φαίνεται ο υπουργός Δημόσιας Τάξης. Γι' αυτά τα παιδιά που είναι ενός κατώτερου θεού δεν μπορεί να υπάρξει κάλυψη από το πολιτικό σύστημα. Είναι εκτός νόμου. Οποιος τυχόν επιχειρήσει να υπερασπιστεί τα ατομικά δικαιώματά τους είναι έκνομος. Τέτοιοι που είναι πρέπει να τους κλοτσοπατούν οι αστυνομικοί, να κρατούνται παράνομα χωρίς να δικάζονται ή να καταδικάζονται με συνοπτικές διαδικασίες. Εκνομοι αυτοί, έκνομοι και όσοι τολμούν να μην τους καταδικάζουν ή πολύ περισσότερο να τους υπερασπίζονται κατά περίπτωση.
Οι βαριές κουβέντες του Βύρωνα Πολύδωρα κατά του Συνασπισμού, του προέδρου του και στελεχών του είναι σοφές προεκλογικές κουβέντες. Βάλσαμο στην ψυχή ενός λαού «που κοιτάζει το συμφέρον του, διαβάζει εφημερίδα» και θα προτιμήσει πάλι στην κάλπη τον Βύρωνα της Νέας Δημοκρατίας από τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Γι' αυτό ο πρωθυπουργός δεν βρήκε να πει μια επικριτική κουβέντα για τον υπουργό του.
Οσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Πολύ περισσότερο που οι νοικοκυραίοι δεν γουστάρουν αποκλίνουσες συμπεριφορές σαν κι αυτές που ο «έκνομος» Συνασπισμός δεν αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας.
Μη γελιόμαστε, το πρόβλημα δεν είναι οι κουκουλοφόροι με τα γκαζάκια, τις μολότοφ και τα καδρόνια. Οπως εύστοχα παρατήρησε στη Βουλή η Αλέκα Παπαρήγα, όταν βγουν οι κουκούλες (που δεν βγαίνουν ποτέ), τότε...
Το πρόβλημα είναι οι πολλοί που δεν «κοιτάζουν το συμφέρον τους» και βγαίνουν στους δρόμους. Οσοι υπερασπίζονται συλλογικά το δικαίωμά τους να μορφώνονται, να εργάζονται, να γίνονται σεβαστά τα ατομικά δικαιώματα και οι ελευθερίες τους. Εδώ είναι που έχει δίκιο ο υπουργός Δημόσιας Τάξης. Με όλους αυτούς διατηρεί στενές σχέσεις ο Συνασπισμός. Περίεργος κόσμος, υπουργέ μου. Πολλοί από αυτούς δεν εκκλησιάζονται, δεν γουστάρουν που υπηρέτησαν στον στρατό και δεν αποκοιμιούνται μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης, την ώρα που ο πρωθυπουργός τονίζει στη Βουλή ότι θα συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις για να πάει η «Ελλάδα μπροστά». Διότι, όπως γνωρίζετε κι εσείς πολύ καλά, υπουργέ μου, δεν είναι ίδια η Ελλάδα που «κοιτάζει το συμφέρον της, διαβάζει εφημερίδα» και σας ψηφίζει στις εκλογές, με την Ελλάδα που βγαίνει στους δρόμους και -ίσως- πού και πού ψηφίζει Συνασπισμό.

*Arthro tou Kiriou G. Xelaki.